Από όλες τις νέες σειρές πoυ κατακλύζουν το γεμάτο τηλεοπτικό τοπίο, η ανθολογία Extrapolations για την κλιματική αλλαγή θα έπρεπε να γνωρίζει ότι ο χρόνος μας είναι πολύτιμος. Ο Scott Z. Burns, ο οποίος στο παρελθόν είχε θέσει ένα πολύ πιο επείγον και αγχωτικό “τι θα γινόταν αν;” με τη ταινία Contagion, εδώ έφτιαξε μια μίνι σειρά 8 επεισοδίων για την Apple TV+. Η σειρά διαδραματίζεται στο μέλλον του 21ου αιώνα, όπου νέες τεχνολογίες αναδύονται και οι επιδεινούμενοι φόβοι της ανθρωπότητας για τον πλανήτη εντείνονται.
Υπόθεση
Παρακολουθώντας τη μάχη της ανθρωπότητας, ενάντια σε διάφορες απειλητικές για τη ζωή κλιματικές αλλαγές, από το 2037 έως το 2070, η σειρά έχει μια χαλαρή δομή: πολλοί από τους χαρακτήρες μας εισάγονται στην αρχή. Όμως το διαπροσωπικό δράμα ούτε στο μέλλον θα καθορίζει τον πλανήτη….
Γενικές Εντυπώσεις
Οι σεναριογράφοι της σειράς έχουν αξιοζήλευτη προϋπηρεσία (The Handmaid’s Tale, Bly Manor, The Americans και Little America). Όμως, η εντυπωσιακή σεναριογραφική ομάδα, δεν κατέστησε το Extrapolations μοναδικό. Ως εκ τούτου μοιάζει υπερβολικά με άλλες δυστοπικές σειρές. Το Extrapolations ξεχωρίζει από το γεγονός ότι δεν διαθέτει τη διεστραμμένη σκληρότητα του Black Mirror, αλλά στην προσπάθειά του να συμπυκνώσει το εύρος της, η σειρά πολύ συχνά μοιάζει να στερείται της δικής της ταυτότητας.
Με κάθε tech- genius ή μεγαλο-καπιταλιστή που συναντάμε, όπως αυτούς που υποδύονται ο Edward Norton, ο Matthew Rhys ή ο Kit Harrington, μας υπενθυμίζεται ότι δεν ευθύνονται τα άτομα για το τέλος του κόσμου, αλλά τα συστήματα. Η ικανότητα του ατόμου να επιδεινώνει τις κλιματικές καταστροφές, οφείλεται στο γεγονός ότι τα πολιτικά συστήματα επικροτούν τη δράση τέτοιων ατόμων (ή/και ομάδων). Παράλληλα, η αντίληψη των ανθρώπων για τη ζωή και τη φύση είναι συνυφασμένη με τις δομές εξουσίας και το καπιταλισμό. Επομένως, η απόπειρα του Extrapolations να κατηγορεί αποκλειστικά μεμονωμένες προσωπικότητες κι όχι ένα ευρύτερο σύστημα, κάπου αποτυγχάνει.
Με ένα τέτοιο πολυπληθές σύνολο ηθοποιών, θα ήλπιζε κανείς ότι θα υπήρχε υψηλότερη ποιότητα ερμηνείας, αλλά ίσως είναι αδύνατο να παίξεις τόσο εντυπωσιακά με σενάρια τόσο γεμάτα αδύναμα. Από τις ναρκισσιστικές ιδιοφυΐες, ο Έντουαρντ Νόρτον μένει αλώβητος, ο Κιτ Χάρινγκτον όχι. Οι καλύτερες ερμηνείες βρίσκονται στα καλά επεισόδια…
Τελική Ετυμηγορία
Σε συνδυασμό με τη θαμπή, αποχρωματισμένη και μη αξιοσημείωτη οπτική παλέτα, που συνηθώς σειρές του είδους μεγαλουργούν, το Extrapolations προσπαθεί να διατηρήσει το ενδιαφέρον μας . Είναι αξιόλογο, αν το δούμε ως μια ιδέα ότι η ελπίδα θα επιβιώσει στις πιο σκοτεινές μέρες της ανθρωπότητας. Στη τελική όμως, μένουμε με μια σειρά που μοιάζει σχεδιασμένη για να προβληματίσει το κοινό της. Σε αντίθεση με την κλιματική αλλαγή, μπορούμε μάλλον αυτή τη σειρά να την αγνοήσουμε.
