Ένα ντοκιμαντέρ που σε κάνει να μπαίνεις μέσα στο κεφάλι πραγματικών δολοφόνων . Το 1976 στην Αμερική επανέφεραν τον νόμο για death penalty, πάνω από 8.000 άνθρωποι καταδικάστηκαν σε θάνατο . Ανάμεσα τους πολλοί που δεν άξιζαν πραγματικά να πεθάνουν .
Ποσό εύκολο είναι για 12 ανθρώπους να καταδικάσουν έναν άνθρωπο σε θάνατο ? Η απάντηση βρίσκεται στο ντοκιμαντέρ αυτό ……πολύ εύκολα .
Κάποιοι από αυτούς ήταν στυγνοί δολοφόνοι που δεν είχαν καμία εντελώς ενοχή για ότι έκαναν και άλλοι απλά οδηγήθηκαν σε φόνο . Τα ερωτήματα που έκανα στον εαυτό μ όσο έβλεπα τα επεισόδια να περνούν ήταν πάντα τα ίδια . Γιατί ένας άνθρωπος να φτάσει να αφαιρέσει μια ζωή η και παραπάνω? Η απάντηση γτ; πάντα η ίδια …. γιατί κάποιος η κάποιοι αφαίρεσαν την δίκη του με διαφορετικό τρόπο χρόνια πριν . Τα περισσότερα άτομα αν όχι όλα ήταν παιδιά κακοποιημένα στην παιδική τους ηλικία , είτε ψυχολογικά είτε σωματικά .
Το 90% των ατόμων αυτών είναι παιδιά ναρκομανών που είτε έβλεπαν τους γονείς τους να μπαινοβγαίνουν στην φυλακή είτε ζούσαν μαζί τους ληστεύοντας καταστήματα . Χρόνια αργότερα βρισκόταν σε ανάδοχες οικογένειες που και γύριζαν από σπίτι σε σπίτι ή απλά μεγάλωναν μόνοι τους στους δρόμους . Παιδιά που βίωναν την βία σαν κανονικότητα . Μάθαιναν από μωρά ότι η ζωή τους δεν καμία αξία . Συνήθως μέχρι τα 17 βρίσκονταν και οι ίδιοι στην φυλακή .
Χαρακτηριστικό παράδειγμα ο πρώτος κατάδικος που μεγάλωσε στις φυλακές , βρέθηκε 20 χρόνια στην απομόνωση και άνω δεν είχε καταδικαστεί σε θάνατο βρέθηκα να ζητάει να καταδικαστεί σε θάνατο γιατί δεν άντεχε την ζωή του. Θεωρούσε την πτέρυγα των θανατοποινιτών παράδεισο και ας μην ήξερε ποια μέρα θα πεθάνει του αρκούσε να ξέρει ότι θα πεθάνει και θα τελειώσει το μαρτύριο αυτό . Η αρχική του ποινή δεν ήταν για φόνο , έκανε φόνο μέσα στην φυλακή για να καταδικαστεί και πάλι δεν ήταν αρκετό
Άλλοι με πολλοί λιγότερα είχαν καταδικαστεί σε φόνο , άνθρωποι που έλεγαν την αλήθεια και ποτέ κανείς δεν τους άκουσε . Η νομοθεσία πάσχει σε αυτό το σημείο αρκετά .Θα δείτε πολλά πράγματα μέσα που θα σας κάνουν να αναρωτηθείτε .
Η άποψη μ είναι κάπου στη μέση σε όλα αυτά . Σίγουρα όταν αφαιρείς μια ζωή είναι ότι χειρότερο μπορείς να κανείς . Όμως και ένα παιδόφιλος δεν αξίζει να ζει γιατί καταστρέφει πολλές ζωές και ας μην τις αφαιρεί . Τα περισσότερα άτομα στην πτέρυγα των θανατοποινιτών που είδαμε ήταν θύματα παιδόφιλων και ναρκομανών ταυτόχρονα .
Άνθρωποι που υιοθέτησαν παιδιά από το σύστημα των ΗΠΑ και τα κακοποιούσαν σεξουαλικά . Παιδιά που είχαν ήδη κατεστραμμένη ψυχή . Παιδιά που στράφηκαν σε αυτούς για βοήθεια . Αυτά τα παιδιά αν ακούσεις την ιστορία τους πιστεύω δεν αξίζουν να πεθάνουν . Μια αρχική εκτίμηση στην πρώτη φορά που αυτά τα παιδιά μπαίνουν φυλακή θα αρκούσε ίσως να μην επιστρέψουν .
Αν τα ακούσεις προσεκτικά θα δεις ότι υποφέρουν και αν τους βάλεις απλά φυλακή θα επιστρέψουν λίγα χρόνια αργότερα με φόνο στα χέρια τους. Φυσικά μέσα βλέπουμε και άτομα που απλά έγιναν δολοφόνοι γιατί ήταν κάτι σαν όνειρο για αυτούς . Άτομα που κατέστρεψαν την ζωή τους μόνοι τους . Δυστυχώς αυτά τα άτομα έχουν καλύτερη μοίρα από τους προηγούμενους . Δεν ξέρω αν ήταν απλή σύμπτωση η αστοχία του ντοκιμαντέρ να μας δείξει πως δολοφόνοι εκ πεποιθήσεως γλύτωσαν την θανατική ποινή αλλά άτομα που οδηγήθηκαν εκεί δεν γλύτωσαν .
Σε καμία περίπτωση δεν ισχυρίζομαι πως κάποιος για οποίο λόγο και αν αφαιρέσει μια ζωή δεν πρέπει να την γλιτώσει έτσι απλά ,πιστεύω όμως πως σίγουρα πρέπει να υπάρχει ένα σύστημα πιο δίκαιο και πιο αντικειμενικό ίσως . Ένα σύστημα που δεν πετάει ανθρώπους απλά σε ένα Κελί και πιστεύει ότι θα βγει εντάξει .
Αξίζει να δει κάποιος αυτή την σειρά για να ανακαλύψει τις πλευρές που οδηγούν έναν άνθρωπο σε ανθρωποκτονία . Ποτέ δεν είναι απλά ένας λόγος , είναι μια πολύπλευρη συνήθως κατάσταση και τα σημάδια της φαίνονται και αγνοούνται από την κοινωνία και το σύστημα.
